با خدایان و بی خدایان

چند روز پیش از طریق یوتیوب شاهد مباحثه دکتر ریچارد داوکینز با دکتر جان لنوکس که هر دو استاد دانشگاه آکسفورد هستند بودم. حتی از آمدن نام دکتر داوکینز هم میشد حدس زد که داستان مرتبط به بحث خدا و تکامل باشد. عنوان بحث این بود “آیا علم خدا را دفن کرده است؟”

گذشته از لهجه ی زیبایِ انگلیسیِ دکتر داوکینز به نظر من تمام استدلال های ایشان خنده آور  و ناقص بود؛ اگرچه دکتر لنوکس هم به عنوان یک خداباور استدلال های بسیار محکمی را (علی الخصوص هنگامی که از مسیحیت مایه می گذاشت) ارائه نداد. با این وجود نکات جالبی در مباحثه جلب توجه میکرد که من قصد ندارم در اینجا آن را بازگو کنم و متاسفانه ندیدم که کسی ترجمه فارسی آن را هم قرار داده باشد. باز هم گفتگوی کفر و دین! آن هم از آن نوع که اگر خداباورش هم پیروز یاشد به قول خودش باز هم خدایش یک خدای شخصی است که هر کسی برداشت خودش از آن را دارد. باید به حال بشریت تاسف خورد. کم نیست روزهایی که لینک های بسیاری را باز میکنم که بر قرآن اشکالات بسیار وارد کرده اند و با ادبیاتی نفرت انگیز اعتقادات یک میلیارد انسان را به سخره میگیرند.

در یکی از این وبلاگ ها برخوردم به اشکالاتی که به زعم نویسنده بر قرآن وارد بود و نویسنده که خود را متبحر در عربی می دانست (اگرچه گاهی ذکر می کرد که از ترجمه آیت الله مکارم استفاده کرده است) و نقد خویش را هم علمی می شمرد به این آیه رسید که “لا الشمس ينبغي لها ان تدرك القمر ولا الليل سابق النهار وكل في فلك يسبحون” سوره یس، آیه 40، و قسمت پایانی آیه را به این صورت ترجمه کرده بودند که “و ماه و خورشید در فلک تسبیح خدا را میگویند.” جدای از اینکه به نظر برخی از محققان این اعجاز علمی قرآن است که به زیبایی به شناور بودن ماو و خورشید در مدار خودشان اشاره کرده، این مسئله مشخص می کند که بسیاری از این تحلیل ها تنها ناشی از بغض و کینه نسبت به ادیان الهی و علی الخصوص اسلام است. حال سوال من از امثال ایشان این است که گیرم که بر فرض محال شما درست گفتید و تمامی ادیان الهی چیزی برای گفتن نداشته باشند، شما چه نظری دارید؟ همیشه تخریب آسان تر از ایجاد است. شما که تمام همّ وغم خود را هم که صرف کنید باید از سکولاریسم و لیبرالیسم مایه بگذارید که دست آخر هم هیج کدامشان درباره آغاز و انجام جهان کوچکترین نظری ایراد نکرده اند.